Dit pand, nu een kookwinkel, heeft eeuwen een horecafunctie gehad. In de roerige jaren ’60 was het middelpunt van een stormachtige popgeschiedenis in Delft en in 1750 werd er al wijn, bier en sterke drank verkocht. Het pand is in beginsel heel oud en droeg al in 1553 de naam ‘De Bruynvisch’ en wellicht ook al de huidige gevelsteen. Het huis werd toen bewoond door Jan Jansz Bruynvisch, die van beroep gerechtsbode was in het stadhuis. Hij had zijn werk dus dichtbij huis: De Voldersgracht ligt net noordelijk van de Markt. Het stadhuis dat hij kende, en dat in 1618 afbrandde, zag er alleen heel anders uit dan nu. In 1564 won Bruynvisch als huisvader van zes kinderen een hoofdprijs in de loterij ten behoeve van het Gasthuis: een zilveren schaal van 10 ons.

Operateur
In 1614 kocht de ‘operateur’ Cornelis van Heusden het huis. Dat was een medisch technicus wiens kwaliteiten in die tijd beduidend minder hoog werden gewaardeerd dan die van hedendaagse chirurgen. Hij woonde er toen al langer, want in 1602 stond hij al met zijn vrouw in het boekje van de dominee op het adres ‘in de Bruijnvis’, ‘comende van Middelburg’. In 1614 betaalde hij voor 2/3 van het eigendom ƒ 2400, een heel bedrag voor die tijd. De totale waarde van het pand werd dus op ƒ 3600 geschat. Het andere deel kreeg hij vermoedelijk doordat zijn vrouw, Joosgen Thonis, het had geërfd uit de nalatenschap van haar vader Theunis Claesz. Toen zij in 1597 met Cornelis trouwde woonde zij al in de Bruynvis. Op dat moment treffen we daar ook een andere apotheker of chirurgijn aan, Dirck Sijmonsz van Overvest, bij wie Cornelis mogelijk in de leer was.
In 1661 woonde Joosgen Thonis er nog steeds. Kleindochter Sara Cornelisdr sloot toen een huurcontract met herbergier Dirck van der Block en zijn vrouw Trijntge Franken. Zij mochten het pand drie jaar lang voor 150 gulden per jaar huren, op voorwaarde dat grootmoeder Josijnen Theunis er zou mogen blijven wonen. De nieuwe huurders moesten haar ook onderhouden, dat wil zeggen in “cost, dranck, wassinge en verstellen van linde (linnen), als wolle”. Daarvoor zou de bejaarde dame ƒ 2,50 per week betalen, zodat de huurders nagenoeg vrij wonen hadden.

Dreghaak
In de negentiende eeuw was de tapperij annex koffiehuis in eigendom van de families Dingemans en Van der Struijf, die als belegging tevens het buurpand Voldersgracht 4 verhuurden. In die eeuw hebben er een paar keer verbouwingen aan het pand plaats gevonden.
Dingemans beheerde tevens de publieke dreg en reddingshaak om drenkelingen uit de Voldersgracht te vissen.
In 1854 kreeg Hendrik Dingemans vergunning om puin te storten voor zijn deur en in 1879 mocht Van der Struijf de achterzijde uitbreken en verbouwen. Er kwamen toen twee uitgangen in de Halsteeg. Omstreeks 1900 was Leo van Dam de uitbater in ‘café De Bruynvisch’.